siyah

zamana býrakýlan herþey büyümüyor
ya da çözülmüyor düðümleri bir sýrrýn
zaman her derdin þifasý deðil iþte
gün geçtikçe hastalanýyor kalbim
gün geçtikçe hastalanýyor yüreðime sevgi tohumlarý serpenlerim
kiminin gözleri soluyor gün ýþýðýndan uzakta
kiminin elleri kuruyor
utanýyorum iyiyim diye þarký söylemeye
sevmeye
sevilmeye
utanýyorum


zaman önümden geçiyor bin bir kýlýkta ve hüviyette
adýmlarým yorgunluktan yalpalýyor
yetiþmek de yetiþememek de
benim elimde d e ð i l!
elimde olmayan ne varsa aklýma hücum ettikçe
aklým baþýmda d e ð i l!


beni hiç sevmeseydiniz ya
hiç söz vermeseydiniz ya’ her zaman’ diye baþlayan!
tutunduðum dallar sizin yüzünüzden eðiliyor
ayaðým saðlam basýyor yere
yer sallanýyor


ben de düþeceðim yanýnýza birazdan
yüzüm gökyüzüne bakacak nefesinizi býraktýðýnýzda
artýk kuþlara deðil, yükselen ruhunuza öyküneceðim
ve ellerim size uzanacak
sonsuzluðun arifesinde


’giderken bedenimi almayý unutmayýn yanýnýza
ruhumdan ayrý düþmesin’



www.youtube.com/watch?v=i1pGLsXlgiU





Sosyal Medyada Paylaşın: