Usandı...

Usandý...

Taþýmazdý versem, sellere, yele
Anlattým dizimde, sazýma tele
Derdimi dökerken, seherde bile
Bülbüller usandý, güller usandý...

Aþkýn ataþýnýn, közünde yattým
Sayende tatmadýk, acýlar tattým
Aþkýmý kaç kere, ataþa attým
Ataþlar usandý, küller usandý...

Ben senin aþkýna, dünya yakardým
Irmak olur çaðlar, sana akardým
Geleceksin diye, açar bakardým
Perdeler usandý, tüller usandý...

Kokular taþýsýn, ruhundan tenden
Getirsin diyerek, bir haber senden
Yalvardým yakardým, býkmýþlar benden
Yaðmurlar usandý, seller usandý...

Ummanda balýktým,düþtüm aðlara
Bülbül olup kondum,viran baðlara
Derdimi açmýþým, yüce daðlara
Ovalar usandý, beller usandý...

Derdinle yanmýþým,bu mudur cezan?
Bilesin ki benim,kül olup tozan
Müþkülüm anlatýp, derdimi yazan
Parmaklar usandý, eller usandý....

Bunca zulüm yeter, yeter be zalim
Görsene sevdiðim, böyledir halim
Söyleye söyleye, kurudu dilim
Damaklar usandý,diller usandý...

Dumanlý Mehmet’in, dumanlý baþý
Yaðmurlara dönmüþ, gözünün yaþý
Yana yana gezdim,daðlarý taþý
Köylerim usandý, iller usandý...

Ulvi Mehmet




Sosyal Medyada Paylaşın: