Engelliyim...

Engelliyim...

Gel deyince, duyan biri
Bu topluma,uyan biri
Üstüm baþým, yuyan biri
Olamadým engelliyim...

Hazýr deðil, yemek,aþým
Yýkýlmýyor, asla kaþým
Sýkýntýyla, saçým,baþým
Yolamadým engelliyim...

Engellinin, yoktur ünü
Yaþýyoruz,her gün, dünü
Bir kerecik, felek günü
Çalamadým engelliyim...

Biliyorum, saðý, solu
Silmiþ yerden, yaðmur dolu
Bana uygun, ama yolu
Bulamadým engelliyim...

Derler cami,süslü,hatlý
Namaz kýlsam, tatlý tatlý
Camiler de, iki katlý
Kýlamadým engelliyim...

Göremedim,tatlý rüya
Kayak bilmem,yaptým güya
Ne denize, ne bir suya
Dalamadým engelliyim...

Þayet böyle, ise ölçek
Yalan deðil, hepsi gerçek
Tohum ekip, bir kaç çiçek
Sulamadým engelliyim....

Mevlam yazmýþ,böyle yazý
Alamadým, yaþam hazý
Veysel gibi, ben de sazý
Çalamadým engelliyim...

Görmesede, iki gözüm
Dýþým neyse,odur özüm
Acý belki, doðru sözüm
Dolamadým engelliyim...

Mehmet’imin, yandý özü
Kolu kýrýk, görmez gözü
Söylediðim, hiç bir sözü
Yalamadým engelliyim....

Ulvi mehmet
Sosyal Medyada Paylaşın: