Bir gün bir adam çaldý gönlümün kapýsýný Kim o dedim sessizce birazcýkta çekindim Dedi almaya geldim kalbinin tapusunu Açtým kapýlarýmý kimdir diye bakýndým
Asude bir vakitti örttü kusuru gece Zemheriden kalmaydý yüreðimdeki ayaz Yüzünü pek görmedim sesi vardý sadece Dedi sakýn üþüme benim dört mevsimim yaz
Mutlu deðilmiþ evi nadastaymýþ yüreði Hiç aþký yaþamamýþ huzuru bulamamýþ Sayýsýz gam kederle dolu imiþ küreði Kahýr dolu dünyadan bir murat alamamýþ
Dedim bende dertliyim hiç beyaz giyemedim Hem ruhumda yara var hem bedenimde acý Öyle uzun ki liste hepsini diyemedim Hadi söyle be adam var mý sende ilacý?
Lokman hekim gibiyim her derdin em’i bende Ýste cana can verip ömre ömür katarým Dedi “sen he de yeter” kýr þu inadý tende Senden gayrý herkesi hayatýmdan atarým
Sarýldý þefkat ile þahikalara uçtum Mutluluk rüzgârlarý esiverdi baþýma Gönlümün bahçesinde gonca gülleri açtým Dört mevsim yazý ile güneþ doðdu kýþýma
Bir gelgittir baþlattý düþüncelere daldým Kusur aradým canda ne oldu bilemedim Sonra kaynadý kazan kötü kokular aldým Gönlümdeki þüpheyi bir türlü silemedim
Doktor evine gelir em’i olan hastanýn Bir haber uçtu geldi bir gece ocaðýma Acemi karýþýrsa iþi durur ustanýn Kor gibi dedikodu býraktý kucaðýma
Hükümdar olmuþ taht’a harem kurmuþ bizim yâr Yaþa baþa bakmadan herkesle halvet olmuþ Dedim nasýl bir yürek nasýl bir midesi var Kimseyi hor görmeyen büyük gönüllü kulmuþ
Cariyeymiþ köleymiþ haremdeki her kadýn Bir tek ben sultanmýþým gönlünün sarayýnda Dedi zehir katsan da bal gibi senin adýn Gözü yokmuþ kimsenin güneþinde ayýnda
Þimdi hayata küstüm madalya tak boynuna Güvenipte kimseyi takmam artýk koluma Genç yaþlý deme yine herkesi al koynuna Aþk diye ihaneti kazýyamam soluma
Okuyana ders olsun yazdýðým karalama Cennetim dediðim yar cehenneme bir yolmuþ Aþk sunan her gönüle kapýný aralama Çöle sürülmüþ sevda gerçek aþk masal olmuþ
Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakamoz deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.