dün gece yine yalnýzdým türküler söyleyerek sana seslendim.
kokladým durdum gizlice yalnýzlýðýmý dönüp sensiz geçen zamanýma baktýðýmda sessizce döküldü gözyaþlarým nefesini hissettim o an yüreðimde.
dalýp gittim birden ayrýlýða kelimeler düðümlendi birer birer boðazýmda boyun eðdim ben bu yalan dünyaya üzerime deðdi ilk bahar yaðmurlarý iþte o an hissettim yalnýzlýðýmý.
sandým ki felek kapýþýyor bedenimle seslendim sessizce ruhumun karanlýðýndan faydalanma emanet geldik bu yalan dünyaya.
sen giderken büktüm boynumu boðazým düðüm gönlüm yaralý öðrenemedim bir türlü senden ayrý kalmayý isyaným var benim alnýmdaki kara yazýma.
gökyüzüne anlattým sessizce kara yazýmý gökyüzünü sardý kara bulutlar hadi çaðla gökyüzü ýslat bedenimi düþmesin dilimde eski þarkýlar ölümde betermiþ senden ayrý yaþamak bir türlü öðrenemedim yalnýzlýðý... Hüseyin YANMAZ 15/02/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.