Ey Nefs

EY NEFS

Ey nefs (nefis)!
Seninle muhasebe etmek gerek,
Bilirim kötülüðe açýk özün.
Sen çukura çekersin isteyerek,
Seni durdurana da vardýr düðün.

Ey nefs (nefis)!
Hüznü sermaye etmeye bakýver,
Doðduðunda çok oldu sevinenler,
Ölümde býrak onlar üzülsünler,
Gidiþinde gülmek hakkýndýr gözüm.

Ey nefs (nefis)!
Dünya nimeti aldatmasýn seni,
Hoþ gösterme dünya nimetini,
Yarýn verecekler hesap listeni,
Dikkat ediver kýzarmasýn yüzün.

Ey nefs (nefis)!
Sen sensin, ben de benim diyeceksin,
Ahirette suçlu göstereceksin,
Sevinçten oynayýp tepineceksin,
Sana dur diyor ilk ve son sözüm.

Ey nefs (nefis)!
Sana zulmetmek görevimdir benim,
Kabul deðil dünyevi isteklerin,
Kuru ekmek olsun dünya nimetim,
Sen mutsuz iken gülecektir yüzüm.

Ey nefs (nefis)!
Gülüp oynamaya ne hakkýn var senin,
Þu yalan dünyaya aðlayarak geldin
Yoktur artýk gözümde kadir kýymetin,
Býrak yakamý kapanmaktadýr gözüm.

Þair: Abdullah Yaþar Erdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: