Kalbe sormak gerekirdi neyin doðru neyin yanlýþ olduðunu unutmak istedikçe ve onu içinden çýkarýp atmak istedikçe o sana daha da fazla baðlanýyor gibiydi. Hayaldi belki ama unutmak istedikçe saplandýkça saplanýyordu… Bir karanlýk mýydý ayýran yoksa bizi yoksa araya giren uzaklýk mý tarifsiz sevginin bilinmeyen iki yüzü biri saðda biri solda kendinden habersiz sessizce oturuyorlardý. Ama bir gerçek vardý ikisi de ayný acýyý ve hüznü yaþýyordu. O hissettikçe o aðladýkça ve akan o gözyaþlarý bir an olsa onun yüzünü görmek onun yüzüne doyasýya bakmak istercesine aðlýyordu ama ne yazýk ki yoktu yanýnda çünkü çok uzaktaydý. Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLSUYU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.