arzunun baharýna düþen cemre
nasýl filizlenirse gül
öyle düþtü dilime adýn
vakitsiz bir ilkbahar gibi
dudaklarýmda uyandý sevdan
ateþe düþer gibi bir þiir
gün þafaðýyla cennet
çekildi aþkla tepeden týrnaða elif
þimdi hangi sabahtýr
dökülür pencereme
gece teninden kopma lâl saatte
söylesem içimde denizlere adýný
kaç kez med-cezirlenir
sonsuzluðun iklim kutsiyetine
bilemezsin kaç mavi içimdesin
böyle mi çalar kapýsýný yüreðin
böyle mi yakar sevda dediðin
nehirce þahdamarda semâhlanýrken
hangi dua getirir seni bana
hangi su söndürür bu yangýný
döndürdüðü çark cehennemî
biriktim avuç içi çizgine
bakma öyle sevgili
bunun adý aþk
ne söylersen söyle
ben bir tek sende söndüm
sende sustum böyle avaz avaz
alnýmdaki çividen sor inanmazsan
çakýldýðým mahþerî azaptan
kendime terk kaç gökyüzü biriktirdim
soyup soyup gecesinden, zamansýzlýða
þimdi söyle
kim eder beni azad
alným sýcak hâlâ
içimdeki lâhite kapalý
öpeyazarým
sesinde uyanan güneþle
gömme yüzünü sevgili
rahmetin gönlümden
bunun adý aþk
Þükran AY