Býrakýyorum bak! Tüm resimlerin yanýp tutuþurken, Boðaza karþý býrakýyorum seni. Kimseler yok Kimsecikler yok etrafýmda. Bir sen vardýn demin , sende havasýna karýþtýn bu þehrin . Boðaz suskundu... Ay bulutlarýn ardýnda kaybolmuþtu... Buz gibiydi gece... Yinede üþümezdim ben Ýstanbul’un havasýndan. Ama sen gittin ya... Soðudu buralar... Sen gittin gideli üþür oldu ellerim... Keþke tüm dertlerimi býrakabilseydim bu engin maviliðe, Seni býraktýðým gibi... Kabul etse keþke Ýstanbul dertlerimi. Zorunda kalmasam uykusuz geceleri, Çýkýp dolaþmazdým belki. Hep sen beni ittin Ýstanbul’un kucaðýna... Sen gittin ya ... Tek sýrdaþým artýk bu þehir. Baksana Dalgalar vuruyor kýyýlara Yalýyor iskeleleri... Kulak kabartsam biraz ne dertler yanýyor bu þehir Ne insanlar dertlerini dökmüþ boðaza Her biri bir dalga olup vuruyor kýyýlarýma Susup dinliyorum bu þehri Geceleri sessizliðe bürünmüþ Oturuyorum boðaza karþý Bir ben susuyorum bir o susuyor... Sen gittin ya... Fotoðraflarýn kül oldu ya bu boðazda Ýþte bu yüzden daha bir baðlandým bu þehre Hani hep derler ya Ýstanbul bir baþka Þimdi anlýyorum... Ýstanbul bambaþka...bir baþka Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
UfkumKemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.