İdam ne Sefil Bir İşkence

Tüm sokaklar kapanmýþ öteden
Çýkar yolum kalmamýþ ezelden
Bir ip sallanmakta öylece
Ben vataný savundum
Suçum buysa eðer boynum kýldan ince

Vurdu ardýndan hakim çekicini masaya
Kýzmýþtý belli... yüzümdeki o sert bakýþtan
Karar dedi insafsýzca...Ýdam en makbul yolmuþ bana
Saðýmda bir asker solumda bir asker
Yürü dedi sadece...Yürüdüm sonsuzluða

Az ilerde meþhur daraðacý lakaplý idam masasý
Kalabalýða baktým usulca...Bir þey söylemedim
Bir basamak çýktým içim yandý
Ardýndan bir basamak daha çýktým
Geçmiþim geldi gözler önüne , ayaklarýma serildi
Üstlerine bastým bir basamak daha çýktým
Zirve soðuk , Kimseler yok ve sessiz
Bir ben vardým... Bir ip...
Konuþamadým...
Acýlarým büyüdü içimde...
Nefret duydum ilk defa o adalet yoksunu kiþilere
Korktum...Aklýma bile gelmezdi korkum
Ýlk defa bu denli korktum...
Son söz dedi az ilerden bir ses..
Bunun hesabý elbet sizlere de yakýndýr dedim...
Ýp boynuma dolandý sus dercesine
Sustum...
Gözlerimi kapadým...
Elimden baþka ne gelirdi...
Boncuk boncuk terler süzüldü alnýmdan...
Adalet adaletten yoksun...
Kimseler yok..
Bir ben vardým o gün...
Bir sonsuz karanlýk...
Ölümü diledim en acýsýz þekilde..
Ýp kavradý boðazýmý kesercesine...
Sonrasý meçhul bir ayrýntý...
Ýdam, ne sefil bir iþkence...
Sosyal Medyada Paylaşın: