Yanarım...
Yanarým...
Aðlamaktan gözü,hasret ferine
Konuþsan dertleri, iner derine
Dul olanlar elbet, yanar erine
Dul yanmasýn Mehmet yanar yerine…
Her kapýyý açar, hederle arlar
Barýþtadýr elbet, en büyük karlar
Kulunu yakýyor, ahrette narlar
Kul yanmasýn Mehmet, yanar yerine…
Onunla silerim, alnýmdan teri
Kol taþýyor onu, yýllardan beri
Allah ellerimden, koymasýn geri
Kol yanmasýn Mehmet, yanar yerine…
Babalar çocuða,sevgiyle bakar
Her çocuk anaya, mis gibi kokar
Sevgiden olursa, Allah’a çýkar
Yol yanmasýn Mehmet, yanar yerine…
Gözün nuru nakýþ, nakýþ örülür
Bin bir renkli çiçek, onda görülür
Yolu düþse bir gün,dosta serilir
Çul yanmasýn Mehmet, yanar yerine…
Mehmet’imde sazý,çalmak hevesler
Müziktir elbette, ruhlarý besler
Tellerden çýkýyor, her türlü sesler
Tel yanmasýn Mehmet,yanar yerine…
Ulvi mehmet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.