......GÖNÜLLÜ KURBAN......

GÖNÜLLÜ KURBAN


Ey yâr! Düþürdün beni,gurbette dilden dile,
Talan ettin baðýmý,ezdin geçtin bir anda.
Reva mý bu ettiðin.... Türlü ah u zâr ile;
Kervaným göçtü gitti,gönlüm kaldý virânda.

Baðlanmýþ al kuþaðýn,tel duvaklý gelinsin,
Evvel benim yârimdin,demek þimdi elinsin
Daðýlsýn gönül mülkü,gözüme perde insin,
Gayrý bir yudum nefes,haram bana cihanda.

Hep mi beni bulur yâr ,bu ayrýlýk mevsimi?
Severken kursaðýmda býraktý hevesimi..
Ben bu sevdadan yana ,aldým artýk dersimi;
Altý baðlar gazeli,üstü gülmüþ pinhanda.

O simsiyah gözlerin, tül tül düþer yâdýma,
Bu can sende erirken, kim gelir imdâdýma,
Daðlarda kuþlar bile,þahittir feryâdýma,
Sevince can verirmiþ,meðer;insan insanda.

Bilmem ki þu Ýbrahim, akýllý mý deli mi?
Baþýnda esen rüzgar,kara sevda yeli mi?
Ýnci gibi yaþ dizer,yoksa hicran seli mi?
Diner mi aþk sancýsý,bu gönüllü kurbanda....

Ýbrahim vedat ÇARPAR

Sosyal Medyada Paylaşın: