YAŞAMIN GÖZLERİ

Baþýmýzýn üstünden;
Dumanlý bir bulutun karýþýk düþünceleri
Ve sesi bir mýzrak gibi geçen,
Ufku baþtanbaþa çizen
O kuþlar !
Bilinmeze götürecek bizi…
Sen ve ben o soðuk mevsimden
Beraber göçerek üþüdük…
Kopardýk rüzgarý,
Oynaþan yapraklý büyük aðaçtan.
Herkes korkuyor ama sen ve ben
Ulaþtýk ýþýða ve suya,
Aynasýna korkmadan baktýk.
Pamuk ipliðiyle birleþmesi, iki yanýn…
Ne söylemek istediklerim,
Ne de bir yazý yýpranmýþ bir defterin sayfalarýnda.
Benim mutlu kelimelerimdir söz konusu olan;
Senin yanýk kýrmýzý öpüþlerini taþýyan dudaklarým
Ve içtenliði tenimizdeki ateþimizin,
Çýplaklýðýmýzýn parýltýlý yansýmasý.
Gümüþ rengi büðüsüdür yaþamýn.
Tan aðarýrken kaynaktan
Yeþil akan ormanda
Bir geceye sorduk
Ve soðukkanlý denize;
Incilerle dolu istiridyelerden
O tuhaf daðda uçan
Genç kartallara sorduk.
Þimdi ne yapmalýyýz ? diye…
Sessiz ve soðuk uykusuna ulaþtýk,
Gerçeði gecede bulduk biz!
Bilinmez bir isteðin gözlerindeki utangaç bakýþýnda;
Sýnýrsýz bir anda bulduk kendimizi.
Ölümsüzlüðü, varoluþta yakalamak,
Güneþ dünyaya bakýp dururken…
Söylemek istediðim özlemin fýsýltýlarý deðil,
Karanlýktaki gündüz
Ve ardýna kadar açýk perdeler,
Tertemiz havanýn ocaðýnda
Zararlý þeylerin yanýp gittiði…
Bilinmeyen bir ekinin tohumlarýný yeþerten tarla
Doðum, geliþme ve ölümle biçilme…
Bizi seven ellerimizdir;
Köprü kuran esintilerle,
Iþýklar varken kokularla,
Gecenin içinden bana gel!
Kýyýsýz yalnýzlýktan çaðýr beni,
Ibriþim çiçekleri derinden nefes alýrken,
Çaðýr bir ceylan gibi…
Yürekler bir gizli acýyla dolu
Ve kapýlar topraða açýlýyor;
Masum gözler,
Kendi beyaz bulutlarýnýn tepelerinden bakýyor…

Figen ANAR

Sosyal Medyada Paylaşın: