Bir Ýstanbul gezerdim gözlerinde,
Salacakta demlerim ruhumu,
Bir bardak çay eþliðinde,
Yeþilinde huzur bulurum Çamlýca’nýn
Ve gözlerinin…
Bir Ýstanbul gezerdim gözlerinde,
Onca kalabalýða raðmen herkesin yalnýz olduðu,
Sahi neden barýþtýrmaz bu þehir küskünleri?
Ya da neden tanýþtýrmaz yalnýz gezenleri?
Bir Ýstanbul gezerdim gözlerinde,
Salaþ meyhanelerini severdim en çok,
Güneþin rakýya batýrýlýþýný,
Belki de rakýya katýk ediliþini yalnýzlýðýn.
Bir Ýstanbul gezerdim gözlerinde,
Zamaný yalnýz akýtanlarýn barýndýðý bu þehirde
Silinsin diye ayak izlerin
Ve kol gezsin diye yalnýzlýk kaldýðý yerden,
Gözyaþlarýmla yýkadým kaldýrýmla
Sitemimi yazdým acýmasýz arka sokaklarýna
Madem vuslat haramdý Asya’dan Avrupa’ya
Ne diye yazdýn aþký alnýma!