“-belki bilisindir belki bilmezsindir ya(hu)t da unudmuþundur emme ben hiþ bi zaman unutmadým bizimo(ð)lan” .. bizim çobanýkana o þerefsiz, dutmuþ emmimin garýsýný gaçýrmýþ, isan “ekmek yediði gaba” sýçar mý elinden ekmek yediðin garýya yan bakýlý mý emme böyle þeyler oluyomuþ demek baþýna gelmeyen ne bilsin Allah can düþmanýma gösdermesin
o zamannar atda da, itde de, avratda da keramet varýdý kimin aklýna geli(r) evinden yallanan köpek namýsa yan baksýn hý? emme akla gelmeyen baþa geliyomuþ
Allahýn onaracaðý, bobam esgerde, ben beþ altý yaþlarýnda emme var emme yoðun Miyeser gellebam da yedi köyün gözeli hani ta öyle gabadayýydý
üç o(ð)lan bi de bobalarý zopalaya döðe-çarpa guþaðýndaki altýnnarý tolun kapý arkasýna gömüp üsdünü sývayollar bi ðözel de aþýrývýrýyollar Akþe(h)er yüzüne Sarý Aðalar öyleynen aðða oldular iþdee önüþden baya bildiðin onun bunun çobanýykana "aða" deye nam saldýlar Gaziri’ye
dedem hanký birine yansýn, üsdüne üstlük bobam da esgerden dönmedi mi gambýr-gambýr üsdüne gari gaymakam göya sulf etdi n(ih)ayet emmimin o(ð)luna onnardan bi gýz verdiler gerçi hani içimiz de almadý getti “sarý gelin”i emme zavallýnýn ne suçu-günahý varýdý o da yandý emmim de Emmimin Melit de
ARKASI YARIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.