İbrahim cetti
Bana telkin verme, hoca efendi,
Havf Ve Reca ile bir ömür gitti.
Tanrý reva görmüþ, kulu beðendi,
Ne korku tükendi, ne umut bit bitti.
Hele cehennemle korku salýnca,
Aklýnca cennete vize alýnca,
Sonra da kâfirden geri kalýnca,
Ezberin önümde ezici setti.
Sevgi hak etmeden, saygý umarken,
Ýtibar arayan, kelam sunarken,
Kulaðý kapatýp gözü yumarken,
Teklifler þüpheli, tehditler sertti.
Sorular sormaktan dilim býkmadý,
Derindir dediler, cevap çýkmadý,
Ruhumun kudreti, nefsi yýkmadý
Ýnadý inattý mümkün mü retti?
Tarikat babýna yöneldi fikir,
Orada sayýyla verdiler zikir,
Bir ýþýk görmedi içimde zifir,
Hele ham softalýk, þifasýz dertti.
Ayrýldýk buradan, düþtük bir yola,
Þehre varana dek vermedik mola,
Denildi ki bize, mübarek ola,
Ricallerden biri teveccüh etti.
Canlýdan gelince canlý nasihat,
Ýman göze döndü, bulunca sýhhat,
Taklidin yerine, geldi hakikat,
Abýkevser gibi, canýma yetti.
Adýmý sordular, dedim yaralý,
Dediler ki bana, aslýn buralý,
Bildik ki burada tevhit kuralý,
Bizi sahiplendi, Ýbrahim cetti.
11.02.2013…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.