koyu bir akþamýn özgürlüðünü duyumsuyorum
sokak alabildiðine ýslak ve sessiz..
dili kesilmiþ zamanýn
susuyor..
unutulmasýn,
bunca korna sesindeki sýzý..
nafile olan þu ki
egzos dumanlarý örtemiyor
sokaklarýn çeliþkili yazgýsýný..
gösteriþli vitrinler arasýnda
unutulmuþ resimler gibiyiz
rengimiz, eskitilmiþ mobilya kokusunda satýlýk..
gittiðin bazý geceler yalnýzlýða sokuluyorum
yüreðim olabildiðince arabesk..
"tanrý istemezse yaprak dökmezmiþ"
oysa dökülen insandýr hayatýn içinden..
dahasý,
kaldýrýmlar bile bazen korkakça uzanýr
yollarýn kývrýlarak aktýðý yerden..
gözlerim
hep kendinden emin duruþuna takýlýyor
öyle kýrgýn yürüyorsunki
gel demeye korkuyorum
ya çözülürsen
ya çözülürsem..
gecekondular arasýnda direnen çiçekler gibiyiz
tohumlarýmýz keman telinde uzun bir hava..
bir sesin,
bir de alnýna düþen o rüzgarýmsý perçem
usulca
çalýyor,
çarpýyor,
çakmak çakmak büyülüyor hayallerimi..
dinlediðim þarkýlar,
hep sen
yine sen......