Bir ocak ayýnýn ocaðýna incir aðacý dikildiði gündü . Rüzgar pencereme delice vurup naralar atýyordu. Yalnýzlýk günaydýn öpücüðünü kondurmuþtu yanaðýma . Ýlk iþim yataðýmdan kalkýp sigarama sarýlmaktý her defasýnda . Senin beni yaktýðýn gibi bende onu büyük bir zevkle yakmýþtým. Hýncým kapýlar ardýnda yankýlanýyordu adeta . Öyle bir derine dalmýþtým ki ; ya o beni götürecek ya da ben onu götürecektim aydýnlýk karanlýklara . O gidiþ , o terk ediþ her sabah gibi bu sabah ta tekrarlanýyordu . Yine bir ocak ayýnýn ocaðýna incir aðacý dikildiði gündü . Uyuyordum. Hafiften duyuyordum bavulun tekerlek seslerini . Gözlerimi açmýþtým . Koþar adýmlarla gidiyordu yangýndan mal kaçýrýr gibi . Malýn kaçtýðý gerçekti de yangýn benim içimdeydi . Arkasýna bile bakmadan hýzlýca ilerliyordu . Kolundan tutup ‘ Nereye ? ‘ demiþtim . O ise ‘ býrak beni olmuyor ‘demiþti . Avuçlarýmdan kayýp gidiyordu . En sonunda onu da kendimi de tutamamýþtým . Býrakmýþtým onu ve gözyaþlarýmý . Gitmiþti , arkasýna bakmadan . Halbuki dönse , baksa kalacaktý . Dönmemiþti. Gitmiþti . Yolun açýk olmasýn demiþtim , baðýrarak . Ama gözyaþlarým arkasýndan su döküyordu . Bir tek rabbim þahit olmuþtu gözyaþlarýma . O olmamýþtý . Arkasýna bakmadan gitmiþti . O an babam olsaydý sarýlýp aðlayacaktým . Annem olsaydý baþýmý dayayýp hýçkýrýklara boðulacaktým . Yoktu . Gitmiþti. Bu gün ocak ayýnýn ocaðýna incir aðacý dikildiði gün . Ve gitmeliydim artýk buradan. Onun olmadýðý herhangi bir þehre , bir ülkeye veyahut bir kýtaya . Daha fazla ölüme sebebiyet vermek istemiyordum umutlarýma . Hoþça kal gözümdeki nur . Kalbim bir gün elbet unutur ve yeni birini bulur
EYÜP KONAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eyüp Konak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.