O EV

O EV
Þu iki katlý þirin ev var ya!
Ahþap balkonlu ev,
Biri vardý orada,
Onunla renklenirdi o þirin ev.
Þu görünen yer var ya!
Bebelerimizin oynadýðý yer.
Seni, ilk kez gördüðüm yer.
Ýp atladýðýn, oynadýðýn,
Cambazlarýn kurulduðu,
Akþamlarý þenlenen þirin ev.
Misket oynardýk, karþý alanýnda,
Senin doðup, büyüdüðün, bayýrýna su döküp buz yaptýðýn,
Þimdi bebelerimizin oynadýðý, koþup düþtüðü yer,
Ýþte orasý,
Seni gönlüme ilk kez koyduðum yer.
Heyecan verirdi seni hayal etmek.
Hele bir kez görebilmek için,
Evinizin önünden geçmek,
Çeþme baþýnda beklemek, avuç, avuç su içmek,
Zor oldu hayallerle, düþlerle, sevginle büyümek,
Hani ter dökerek söylenen,
Kalbi yerinden fýrlatan,
Kurumuþ aðýzdan, þey deyip de çýkmakta zorlanan.
Güftesi bozuk anlamý büyük sözcük var ya!
Korkuyla söylenip de tepkisi peþinden gelen,
Belleðimdeki sözü, sevgimi kabullendiðin,
Gönlünde yerimin olduðunu söylediðin yer,
Ýþte bu gün orada oynuyor bizim minikler.
Þu urbalarýný kirleten, düþen kalkan bebeler,
Bizim meyvelerimiz
Saðlýkla büyüsünler.
24.08.1990
Ahmet BAÐÇE


Sosyal Medyada Paylaşın: