oysa candan sevmişti

güya
hayatýn gam yükü
yalnýz çekilmez diyordu
güvenmeyi
kendine þiar edinmiþ
nice kalpler gibi candan sevmiþti

hesaba katmadýðý bir þey vardý
zira
yýllarýn kemirgen diþleri
çok sever vefasýzlarý

nihayet o yalancý
nefsinin dizginlerini serbest býraktý
akla gelmeyen geldi baþa
sevda mevsimini hazana çevirdi

gitti
heveslerin toz bulutuna karýþarak
bülbüller aðladý
seven gözler
bütün setlerini yýktý ardýndan

ellerini yanaklarýna götürdü
saçlarýný okþuyordu ayaz
düþündü
sevmek ateþten bir gömlek
bir suç gibiydi sanki
ve insan
ayný suçu kaç kere iþlerdi
09.02.2013-Ahmet BOZTAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: