Dünya ne güzeldi geldiðim zaman,
Karlarla örtülü daðlarým vardý.
Rüzgârda baþaktan ayrýlan saman,
Ýçinde koþtuðum baðlarým vardý.
Önüme serilen yýllara nazýr,
Ýpekten yataktý içimde huzur.
Oku da adam ol diyordu herkes,
Defterle kalemle tarihi köþke,
Girince deðiþti aldýðým nefes,
Okulda huzuru bulsaydým keþke.
Dediler þimdi yok ilerde hazýr,
Bekliyor yolunu gizemli huzur.
Mürekkep yaladým tebeþir yuttum,
Kitap kokusunu çektim içime,
Yýllarca okulun yolunu tuttum,
Sardýðým tütünler ortak suçuma.
Ýdrakim padiþah bilgiler vezir,
Vezirler çoðaldý azaldý huzur.
Okulun yolunda sevdaya düþtüm.
Gamlara buladý aþkýn belasý.
Gamzede periþan, halime þaþtým,
Ardýndan okundu huzur salasý.
Suçlanýp dilerken güllerden özür,
Kafdaðý ardýnda kayboldu huzur.
Öðretmen olunca adam olmuþtum,
Hani ya makamým maaþým vardý.
Artýk evlenecek çaða gelmiþtim,
Beni evlendirmek herkesin derdi.
Haftalar canavar, aybaþý Hýzýr,
Hýzýr’ýn ardýndan eridi huzur.
Sonunda çevremi sardý torunlar,
Gelecek günlerden müjdeler verdi.
Ben tozlanmýþ tarih, onlar yarýnlar,
Elli yýl sonradan rüzgâr estirdi.
Yýllarým ukala, kaderim hýnzýr,
Semtimden geçmedi beklenen huzur.
Kömürler elmastý elmaslar kömür,
Sevgiler gönülde delilik serde.
Feleðe çatarak tükendi ömür,
Umut sahnesinde kapandý perde,
Hasretin sancýsý gönlüme nezir,
Mezarda bekliyor ebedi huzur.
Mehmet NACAR