Zaman Azabı
Ölümsüz sandýklarým küçükken
Yargýlanmakta þimdi;
Ölümle, ölümsüzlükle.
Bayramdan bayrama aklýmdadýr,
O eskiyemeyen yüzleri.
Ne bayram kalýyor geriye,
Ne de beden;
Olmayan toprak ehli.
Ýki bayram arasý mesafededir,
Geçer iki gün gibi.
Ýki saniye arasý beklemeyiþtir,
Azrail gelir Hýzýr gibi.
Gerek ki; bayram edinmek her saniyeyi!
Gerek ki; unutmamak, dünü, bugünü, geleceði!
Ýhtimaller dolu gelecek,
Lâkin belki gelemeyecek!
Gerek ki; sahiplenmek eldekileri,
Gerek ki; gecikmemek, bilmeden geleceði.
Sýra sýra mý kýrýlýr zincir?
Yoksa en beklenmeyen yerinden mi?
Zayýflar mý göçer önce bu âlemden,
Yoksa bir çekiçle, en kuvvetlisi mi?
Konuþmasa dil ölümü,
Sanki insan kaçabilirmiþ gibi...
Yazmasa kalem kötülüðü,
Sanki ertelenirmiþ gibi...
Gibilerden ibarettir bilinen,
Keþkelerdir insaný yiyen.
Bilinmeyene umutlanmaktýr ikilem,
Ve tek kaçýnýlmaz ki; ölüm...
Topraðýnýz bol,
Allah’ýn rahmeti üzerinizde olsun.
Baðýþlayýn bizi büyüklerim,
Hakkýnýzý helâl edin.
Musalla taþýnýza da yetiþemedim,
Rahat olmaz sanýrým artýk kabrim.
Zaman azabý, boðazýmda bir düðüm artýk.
Her saniye ensemde, yakýn ölüm artýk...
Onbir,Aralýk,Ýkibin,Oniki/Yuva
Toprak altýndakilere ithafen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.