Ölümle bütünlenen ve sonlanan hayatlarýmýzýn sonsuz düzlüðünde, bir koyda bazen bir telefonda ya da acý bir bakýþýn ardýndan boþalan gözyaþlarýmýzda yani çoðul hatýralardan kalma ve aldýðý yol kadar hüzün taþýyan sýrtýnda ne kadar uzaksa o kadar aðlarýz ya bir yokluk ki durmadan açýlýr hayatýmýzda
belki bir mektubun tozlu satýrlarýnda -ki ölüm soðumuþtur artýk insanlara- bazen ölmeden yaþanýr yasýmýz, ölmeden gireriz topraða gömerler bizi gökyüzünün ýssýz bir sapaðýna
sanki ölmeye baþladýðýmýz bu anýn sahibi bir baþkasýymýþcasýna derin bir sessizlik çöker omuzlarýmýza omuzlarýmýzda bir ölü omuzlarýmýz ki üzerlerinde bir ölümün acýtan izleri gömülü
Serdar Aydýn’a
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.