Yürek kýyýsýna vuran, dilsiz kelimeler
son nefeslerini de tüketmiþler.
Kalem yazýyor yazmasýna da
neden üþüyüp titremekde bu kaðýt?
Soyunmuþ sözcükler,
sivrilen bir kýlýç olmuþ sitemiyle.
Parmaklarýmdan tutuyor sýmsýký
düþmekten korkuyorlar,
ya batarda acýtýrsa
yüreðime hapsolmuþ o mahsun gözlerini
O yüzden hep
üstü kapalý sözcükler seçiyorum.
Bu kezde, siyahi bir semai çalýyor geceye.
Havada bir kaç kýzgýn bulut.
Eski aþklar yanmýþ,
külleriyse savrulmuþ ve kayýp.
ýþýksýz bir þehir kadar karanlýk,
ölü ruhlu insanlar...
denizden istifa/da martýlar.
Zaman diyorum Sevgili,
zaman...
masumiyeti mi süpürmüþ
o hep gülümseyen gözlerinden?
Karanlýklara mý yol almýþ, zamansýz bir tünele?
kanatlarýma taktýðýn a þ k....
düþüyor mu usul usul ellerimden?
Sana yazýlan mektuplarým üþümüþ,
Kurumuþ güller sensizlikden.
Boynu bükük,
hep bir yaný öksüz kalmýþ beklemek...
Resimler çevirmiþler yüzlerini
esmer bir bakýþ kalmýþ geriye,
bir de özlemenin koynunda vurulan
dudaklarý yýrtýlmýþ,üþüyen bir kaç mektup.
Bahargülleri.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.