Peltek bir diksiyondu; can evimde duyduðum Serzeniþ buzdan koydu, içten içe buyduðum Hayalleri kurdurup, maziyi çaðlatýrken Þair ne de haklýymýþ, þiiri aðlatýrken
Hangi þarkýya takýlsam, arkamdan geliyorsun Gönlüm zebunca talan, baðrýmý deliyorsun Dilin kemiðimi var, sövgüsüz kayýyorum Gün batýmým kahrýmdan, seni yok sayýyorum
Tesbihim baþköþede, çektikçe çekiyorum Ümitlerim komada, cefalar ekiyorum Sefilce baðdaþ kurup, gelmem diyormuþ seda Sevdan kelebek ömrü, gözünü dikmiþ veda
Muhabbet kapýsýnýn, harap olmuþsa kolu Ýklimine yenilmem, Çiðil dolmuþsa yolu Su yataðý bulanýk, Selda taþmýþ bendinden Sabahlarým olmuyor, Yelda þaþmýþ kendinden
Güneþim doðmasa da; istemem destur verme Kürek mahkûmu cezan, bana atlasý serme Gafilce yaklaþýmýn, gurur tenezzül etmez Kýzýl kor kýzgýnlýðým, sürünsende aþk yetmez
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.