þu dünyanýn her ahvalini düþündüm de düþündüm
yerin yedi kat altýnda muammaya büründüm
bilincimde ne çetin bir cenk verdim görseniz
anlarsýnýz ruhumu bin parçaya bölseniz
yerle gök arafýnda bir menzile büründüm
fikrimin niþangahýna tunçtan mermiler sürdüm
eller tuttum eller ki tutuþtukça çoðalan
cümle ahalisiyle genç ihtiyar kýz oðlan
baktým doðuya akan ýrmaklar kan kusuyor
özgürlük kaf daðý’nýn arkasýnda pusuyor
çapraz tüfek kuþandým umudumun sýrtýna
heybemde þark tütünü, baþýmda bir fýrtýna...
körpe sesler iþittim yoksulluðun rahminden
tek medet beklemedim rahmaný rahîminden
zifiri karanlýkta kumdan ummanlara at sürdüm
babamýn cesedini yaðmalayan bir surat gördüm
ah siz yok musunuz siz ölü yýkayýcýlarý
dirilttiniz zihnimde geberen acýlarý
gördüm minarelerden kan emen imanlýlar
karýnca incitmeyen ’imansýz zavallýlar ’
yollu yolundan olmuþ yol yolunu unutmuþ
cennet gökyüzünde hayali bir bulutmuþ
bir vaat duydum: ýrmaklarda þaraplar
huriler gýlmanlar ve türlü orospular
kalktým aldým baþýmý arzý huzura gittim
asinin isyanýna el pençe divan ettim
ne allahsýz ayrýlýktýr bu gelen adým adým
saçlarýnla dans eden samyelleri olsaydým
bir göz ki bir bakýþta ruhtan içre akar mý
o bakýþ külfetiyle türlü canlar yakar mý
yakut ve zümrütlerle yükledim yüreðimi
aþk madenine vurdum balyoz ve küreðimi
[þubat 2013-manisa]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.