.................................................Can YÜCEL’e nazire...
Nasýl bir serüven aman allahým..!
Yoktan var olmaya süren bir sürgün,
Canevinde kaldým dokuz ay on gün,
Bundan öte bir mucize görmedim;
Hayatta ben en çok annemi sevdim.
Ona göre hiç mi hiç büyümedim
’Anne ben büyüdüm!’dedikten beri,
Gözünde aynýyým ayný serseri.
Onda hala yumurcak bir bebeðim,
Onsuz ömrü bir günlük kelebeðim.
Burnumda tütüyor þimdi kokusu
Gözlerimde saçlarýnýn beyazý,
Karlara bürüyor baharý,yazý...
Anne sensiz iliklerim üþüyor,
Pencereme bir kara kýþ düþüyor.
Annem heyecaným,tedirginliðim
Kalbinde sevginin en katýksýzý,
Hasreti içimde dinmeyen sýzý...
Yokluðunu yetimliðim belledim,
Hayatta ben en çok annemi sevdim.
.......................( Can Baba’yý saygýyla yad ederim,þarabýn bol olsun...)
Necati Bayat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.