odalarýn içindeyim
yolda, sokakta, dað baþlarýnda
dolaþýp geziniyor bedenim;
yüreðim ile beynimin
yarýsý senin, yarýsý benim.
elim elimi oðuþturur
kütürdetir bazen,
bazen týrnaklarým
týrnaklarýmla uðraþýr,
sað elim sol elime
sol elim sað elime
derken sað- sol,
arkadaþ olur iki kelime.
can sýkýntýsýndan yorgunluktan
bazen uzanýrým
boylu boyunca divana
dikilir kalýr gözlerim tavana,
tavan tavan deðil ki
sessiz beyaz sinema perdesi
gizlenmiþ bir aþkýn filminde
baþlarsýn baþ rolde oynamaya...
sen mi yoksa ben mi
hangimiz eðilip usulca
fýsýldamak istesek
birbirimizin kulaðýna,
sanýrým ikimizin de
itirazý olmaz buna
gönül öyle ister en azýndan;
þey... galiba... yavaþ yavaþ
aþýk oluyorum ben sana
hiç de öyle kolay
sýradan deðil bu iþ
ürpertiyor beni,
çok fena bu gidiþ
tavana bakýnca seni görmek
durup dururken düþle
aþktan baþýma çorap örmek!
insan kaç türlü yalnýz olur,
bir sen ben olursun
bir ben sen olurum,
sen bende seni
ben sende beni bulurum;
aramaya çýkýnca benliðini
yalnýzlýkla çoðalýyor insan
inan buna sevgili!
hayýrdýr inþallah,
cep telefonum çalýyor yan odada
arayan sen olabilir misin;
uzak bir ihtimâl,
fakat gönül istiyor,
haydi boþver caným
sen deðilsen;
açma kapat
zaten açmadým,
hani þu 850 ile baþlayan
yine ayný numara
sýk sýk arýyor
derdi neyse bu adamlar;
hayat zaten baþtan sona madara(!)
sen aramazsýn beni
hem çok,
hem de yok söylecek bir þeyin
týpký benim gibisin
dokunamaz tuþlara elin
zor mu bu iþ o kadar;
evet, hem de çok
’seviyorum seni’ diyebilmek
büyük bir sorumluluk sevgili
oysa seviyorum iþte
hem de deli gibi?!
anlamadým seni gitti gönül;
yanlýþ zamanda doðru seçim
doðru zamanda yanlýþ kiþi
doðduðum günden beri
yalan yanlýþ düþler,
avunmak mýdýr gönül iþi?!
gün günleri kovalýyor
haftalar ay’ý;
göz göze gelince
alýyorum baþýma belayý...
atamadým gitti yüreðimden sevdayý;
umutlar yeni bahara
þu ara çýkamam daðlara
yine düþüme yoldaþsýn,
salýverdim kendimi
istediðince senin ile
gezsin, tozsun, dolaþsýn!
Þaban AKTAÞ
09.02.2013- 11.10