kelimeler çaresiz

odamýn loþluðuna hapis
masa lambasýnýn ýþýðýna esir
kaðýtta ararken seni
kahveyle sarhoþ zihnimden
dökülenleri yazmak kalemime düþüyordu
gece eksik tanýmlar karanlýk,
yüreðimden akýyor
mürekkep kaðýda
kaðýt ýslak
yazýlar dökülüyor kaðýttan
tutamýyorum kelimeleri
aþkým sýðmýyor kelimelere
sonra pes ediyorum
ben çaresiz kelimeler çaresiz..
Sosyal Medyada Paylaşın: