öyle bir an ki
ibrelerde günün sonu kara
ve
yen gün aydýnlýk deðil o anda
birbirine karýþmayan
iðne ucunda merak edilen giz
þimdi
devrine beþ kala zaman
döngüsünde
gözlerime takýldý hatýralardan bir iz
nasýl da
yüzüme ekþiyor katran karasý
ellerimi kanatýyor
bin hevesle tuttuðum yýldýzýn köþesi
açmadan solan duygularýmýn
yankýsýný yutuyor duvarlarýn sahtesi
esintiler
bir yol bulmuþ pervazýndan
bak ey gönlüm
yerinde duramýyor perdeler
inadýna inadýna
bahar yakýn diyor sanki bu haller
görüyorum da
gölgelerin yönü þaþkýn mý þaþkýn
içimde bir sýzý var
ben neden anlaþýlmazým
tatlý uykularda dilimin sakýzý
yalnýzým ben yalnýzým
iþte yine
hayallerimi bölen ses, baykuþlarýn
07.02.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.