ÞÝÝR: Muhip Erdener SOYDAN (babam) Doðum tarihi: 20 Ekim 1943 Ölüm tarihi : 15 Ekim 1986
Karanlýk çöküyorken yavaþ yavaþ yüzlere, Evde uyku bastýrýr yorgun düþmüþ gözlere, Kapalý gökyüzünde gözü nemli bulutlar, Karanlýkla beraber aðlamayý ümitler.
Güneþ veda ederken gökyüzünden þehre, Donuk bir ay çýkýyor, giden güneþ yerine, Artýk uzun bir gece ýþýtacak yüzleri, Açýk yerler bulursa, bulutlardan bir yeri.
Yalnýz kalmýþ insana bir gariplik çöktürür, Hasretle bakan gözden ýlýk bir yaþ döktürür, Kýrýk gönülden çýkan ahý duymaz akþamlar, En mesut bir insandýr bir akþamdan aþanlar.
Hazin bir ses yükselir bir evin odasýndan, Ninni söyler bir ana, býkmaz tatlý canýndan, Yavrusu uyuyorken beþikte mýþýl mýþýl, Ýlerde parlayacak bu gözler ýþýl ýþýl.
Derin bir ses yükselir bir hasta yataðýndan, Artýk ömrü az kaldý bu dünya hayatýndan, Gözü sabit noktada beklerken bir sabahý, Birden aðzýndan çýkar az yaþamanýn ahý.
Bedenler uykudadýr, her bir dertten habersiz, Erken ölme uðruna, bu yaþama çok yersiz, Ruhlar dolaþýrlarken rüyalar kapýsýný, Bir an olsa dindirir dertli hasta yasýný…
Saatler ilerlerken gecenin derinine, Tatlý bir uyku çöker, yatanýn gözlerine, Gülümser uykusunda gördüðü rüyalara, Hepsi hayalden olan bir takým yalanlara.
Kimi gözde uyku yok, düþünüyor yarýný, Kimi piþmanlýk duyar, kaybetmiþtir yarýný, Geçiyor ýþýklardan bak hüzün akþamlarý, Sabahý özletiyor bu Þubat akþamlarý.
Muhip Erdener SOYDAN 24 Þubat 1961 Saat 20:40 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhip Erdener SOYDAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.