ýþýksýz odalarda tek baþýma karanlýklardayým
baþým ellerimin arasýnda seni soluyor seninle yaþýyorum
inzivaya çekildim yapa yalnýzým yokluðuna alýþýyorum
unutmak kolay deðil seni boþuna çabalýyorum
öyle bir girdin ki yüreðime feleðim þaþtý sanki
ben ben olmaktan çýktým deðiþti tüm yaþantým
ayný beden de yaþayan ruh ikizim gibiydin
seni seviyorum derken ben de seni deseydin
sensizliðe mahkum ettin ölüm bile výz gelir
al ipi sen geçir boynuma
celladým ol benim acýyarak bakma bana
alýþkýným her gün ölmeye bu ilk deðilki
senden gelsin ölüm güler geçerim...
Refik
07.02.2013
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.