Meçhule Şiirler

Meçhule mektuplar yazýyorum
Meçhule þiirler
Ucundan kan damlayan bir kalemle
Dýþarýda yaðmur yaðýyor
Yýldýrýmlar yüreðime düþüyor
Nedense…
Deðiþmezdi gecelerimiz
O sarsýla,sarsýla aðlardý
Ben sigaralar içerdim, peþ peþe
Aðlardý o fakat bilmezdi
Göz yaþarlýnýn tümü
Kaderindeki yazýnýn,býrak kelimesini
Harfini dahi silemeyeceðini bilmezdi
Buðulu camýn ardýndaki
Sokak lambasýnda teselli bulurduk sanki
Kar yaðarken…
Bezende sobanýn üzerindeki çaydanlýðýn
Gizemli cýzýrtýlarýn dinlerdik
Hiç konuþmadan
Bir çocuðun annesinde
Ninni dinlediði gibi
Ama inkar edemem
Gece gibi karanlýk,saçlarýný
Ay gibi parlak yüzünü
Özlediðimi,
Hoyrat bir rüzgar esiyor sanki
Yaðmur damlalarý gibi yuvarlanan
Göz yaþlarýmý üþütüyor
Bir þeyler düðümleniyor boðazýma taþ gibi
Sonra o taþ gibi þeyi yutuyorum
Sanki nefes alsam kaybedeceðim seni
Sanki açsam gözlerimi,hayalin Silinecek
Ve iþte açmýyorum gözlerimi
Ben aðlýyorum
Yine ilerledi zaman
Bize inat olsun diye
Saatin akrebiyle yelkovaný
Buluþtu yine on ikide
Gözlerimi açmadan
Uyumak istiyorum
Ama ne mümkün uyumak
Uyumak için insanýn kendisiyle
Barýþýk olmasý lazým
Ben nasýl barýþýrým kendimle
Ben kendimi ona verdim
O yok iþte
Mektuplar yazýyorum meçhule
Meçhule þiirler
Bir gün ulaþacak bunlar ona
Biliyorum
Yüreðindeki buruk bir acý
Gizemli bir hýçkýrýða dönüþecek
Lacivert bir akþam üstü
Bunlarý okurken
Tüm umutlarý solmuþ çiçeðe dönecek
Ýþte o zaman
Artýk bundan sonra nasýrlý yüreðime
Paslý kilitler vuracaðým ki
Ayrý dediðin dünyamý
Örümcekler talan etsin
Sana hep yazýyorum
Yazdýklarýmda
Bende kalan resminin yanýna býrakýyorum
Beni anla diye,ne kadar anlayabilirse
Yokluðuna kahrediyorum
Hýncýmdan yumruklarýmý sýkýyorum
Zamanýn ne kadar geçtiðini bilmiyorum
Masa saatinin çalýþýyla irkilip
Telefona sarýldýðým çok oluyor
Gülme bana anla beni
Sonra yine uzaklara dalýyorum
Mazi: gökte kayan yýldýz
Nostalji: o yýldýzý yakalamak
Mutluluk:iþte onun anlamýný bulamýyorum
Yalnýzlýk beni yalnýz býrakmýyor
Düþünüyorum da Senin yokluðun;
Issýz bir dað baþýnda tam sigarayý caným çekmiþken
Çakmaðýmýn taþýnýn bitmesi gibi bir þey kahretsin
Sabah ezanlarý okunuyor
Horozlar ötüyor peþ peþe
Bana sabahý müjdeliyorlar
Oysaki ben sabahý gözlerim açýk karþýladým
Gece uyurken
Birazdan dýþarý çýkacaðým utanýyorum,
Güneþin yalnýzlýðýmý yüzüme vurmasýn da
Korkuyorum açýkçasý
Ama korkularýmý yeneceðim
Bir demet çiçek alýp sahile gideceðim
Denize ve balýklara atmaya
Onlar beni daha iyi anlýyorlar
Sevdi kelimesi artýk
Bana içli þarkýlarý hatýrlatmýyor
Yaramýn üstüne tütün basýyor aksine
Artýk bu son
Þiirler yazmayacaðým meçhule
Beklenen gün gelir ve gelmezse beklenen
Duygular intiharýn eþiðindedir
Senin yokluðun neyse her neyse...


Sosyal Medyada Paylaşın: