Hep bir yaným eksik diyorum ya Aldanmayýn bir yaným dediðime Öyle çok ki eksik yanlarým Köyümde býraktým çocuksu düþlerimi Bir sabah çýktýðým yolda Umut tarlalarý vardý gözlerimde biriktirdiðim Ne zamanki bir tren garýnda tanýdým babamý Büyüdüm Yüzümde asýlý kaldý emanet gülüþlerim Büyüdüðümü sandým kendimi sokaklara atarken Ýçimde bir çýðlýk büyüdü benimle birlikte Kývrýldým hayatýn kenarýna Soðuktu Üþüdüm Tenim deðildi üþüyen Çocukluðumdu Bu yüzden ben her mevsim üþürüm Anne yazmaya baþladýðýmda tanýdým annemi Her kadýný sevdim Her kadýndan nefret ettim biraz Ýsimleri yoktu Sararmaya baþladýklarýnda Eylül koydum adlarýný kadýnlarýmýn Kim bilir kaç eylül býraktým geride Þiirler yazdým isimsiz kadýnlarýma Bir dizesi yeþil Bir dizesi ela Bir dizesi aþk Bir dizesi ayrýlýk Þiirler biriktirdim yüreðimde Birçok sahibi olan Aslýnda kimsenin olmayan þiirler Gökkuþaðý gibiydi sevdalarým Vurdukça fýrça darbelerini Tamamlarým sandým renkleri Farkýna vardýðýmda çoðaltamadým eksik yanýmý Anladým ki Ben kendime geç kaldým Anladým ki Ben Çocukluðu yaþamadým
Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakamoz deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.