Sabah kalktým þükür saðdým Penceremden varlýðý kokladým Güneþ yeni uðurlamýþtý yaðmuru Suya düþerken son damla Evreni sarmalamakta Dalga dalga toprak kokusu
Ama ben açtým kusura bakmayýn En sevdiðim yemekti balýk ekmek Sevdiklerimi yiyince doydu karným Ýlginç bir paradoks deðil mi sizce de Ýnsan nasýl mutlu oluyor sevdiðini tüketince Güldüm biraz çokça düþündüm Hayatýn tezat döngüsüne
Tüketmek deyince üstümüze yoktur hani Bir ömrü, ormaný topraðý sevgileri Oysa çiçek nasýlda þirner sevilince Ormaný korursun havaný temizler Tükenmezmiþ dedim sevgiler vermekle Hele veren elin alan elden Daima üstün tutulduðu bir iklimde
Sabah kalktým saðdým Þükrettim soluduðum havaya Börtüye böceðe kurda kuzuya Ne güzel hayat doluydu dört bir yaným Dünyam deðiþmesin diledim hep böyle kalsýn Yaþamayý çok seviyorum ben Zira içinde sen varsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Yaylacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.