ne güzeldi o ve diðerleri yaþarken, ne oldu onlar ölünce, hayal perdemde eksilen ,güçlü gölgeler, zararlarý yoktu , düþünen adamlar için faydalarýný görünce, anlamayý,anlatmayý bilmeyen, bir boka sap olamayan, öldürmekten gayrýsýný çözemeyen, yaþarken dinlese idin adamca, sen bile aydýnlanýrdýn, kanýmca;
bizim hayal perdemiz bizlere yeter yeter ki yaktýðýmýz mumlar sönmesin...
24 OCAK 1995, ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozanyazgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.