Belki yine gelirsin.. Nasýlsýn dersin sýmsýcacýk.. Ben yine çocuk olurum anlatamam en ufacýk.. Sonra gidersin sen.. Yüzümde aptal bir tebessüm, Hüzünlü, Arkandan baka kalýrým.. Aðlamaklý, Belki yine gelirsin..
Sormuþtun ya.. Dudaklarýmda nasýlým dilemmasý.. Ondan önce mi? Onla iken mi? Aklýmda saçmalarým.. Gözlerim gülsede nedendir bilinmez.. Burnumu sýzlatýrým..
Belki yine gelirsin.. Ben çok sevdim aptallýðýmý.. Cevap veremeyiþimi.. Kurulamayan cümlelerimi.. Ve sana sempatik görünmek için yerlere serdiðim benliðimi..
Sen belki yine gelirsin.. Ben yine heyecanlanýrým.. Ellerim ceplerimdemi kalsa? Hazýra mý dursa? Bilemeyebilirim ve en çok da bu halimi sevebilirim..
Sen yine de gel.. Beni sevmesende benim de hissedebildiðimi hissettir.. Utanayým sen gittikten sonra bile.. Sonra ne salaðým cümleleri kurayým ardý ardýna.. Sen yine gel bakma þaþkýnlýðýma..
Fikret ÝZGÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret İZGİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.