Kırk Yıl Sonra -16- Oof off! f

baktým bir otuziki,
el salladým “güle güle”
dur demedim halbuki..
“Yalevece” dediler, “neredensiz”e
yer açtýlar þoför mahallinde
ilk iþ dedim ki
“ne zaman bir 32 plaka görsem heyecanlanýrd/ým
binivermiþim iki ekmek elimde
nasipmiþ iþte
uykum daha kaçar ilk geceden,
yollarda bulurum kendimi sabah güneþ doðmadan
iki ekmek alýr dönerim þehirdeki fýrýndan
dedim ya!! nasipmiþ iþte, nasipten ötesi yok!
dünya gözü ile gördüm sizleri

de!
þimdi bizi nere koyarlar,
çoluk-çocuk bizim buralarý bilmez,
biz onlarýn, oralarý,
benden arkaya kalýrsa,
nereye götürülürüm,
asýl da can alýcýsý,
ben arkaya kalýrsam
onu nereye götürürüm,

ilk haným, için yýllarca
hastane kapýlarýnda
çektiðimiz onca çil(l)e
kendi de çok çekti zavallý,
nur içinde yatasý
bana da az çektirmedi hani..
çoluk-çocuðun sefaletini
anlatmaya dilim varmaz,
görenin gönlü razý olmaz,

yanýnda memuriyete baþladýðým
sizlerden iyi olmasýn
þefimin kýzýydý
garip düþünde güler
garip kuþun yuvasýný Allah yapar
dedikleri gibi;
çok elimden tuttu rahmetli,
beni oðlu gibi sever, taktir ederdi
beni Erzincan’a götürün dedi
hanýmý Manisa’ya defnetti
kayýnvalide tam bir Osmanlý
üzerimde çok emekleri vardý
o da fazla yaþamadý


birkaç aya kalmadý hanýmý da yolcu ettik
“-kurtuldu” dedik
çocuklar küçük..
elde-avuçta kalmadý
bir sene çoluk-çocuk
ziyaretine sýk sýk gittik,
sonra alýþtýk gittik
cennet mekan..
sonradan..
dertten-telaþeden
iki yanýmýzý göremedik,
göremedik gittik

üç sene öyle geçti,
konu-komþunun
kol kanat germesiyle
Allah hepsinden razý olsun,
hem baba oldum çocuklara,
hem anne,
çocuklar daha küçük ya
üvey ana eline bakmasýnlar dedik
babalarý gibi rezil olmasýnlar diye

altý sene bekar kaldýk,
derken iþte
eþ-dos(t) araya girdiler de
çocuðu olmadý diye
kocasý çýkarý vermiþ
þimdiki bu hanýmý aldýk

hakikaten
temiz,
tertipli,
iyi-güzel, hoþ
da..
üstelik evimize bir tertip-düzen geldi tamam
ama,
yamanýn üstüne yama
tutmuyor ves-selam…







Sosyal Medyada Paylaşın: