ben seni...

ne aþiret kýzýyým,ne göçebe,ne yörük
ne de elleri toprak kokan kôylû güzeli...

testiyle þu taþýmadým
kôyûn tozlu yollarýnda...

ne koyun gütmeyi bilirim
ne de inek saðmayý....

ne peynir mayaladým
ne ocak yaktým...

ne çapaya gittim seher vakti
ne sýrtýmda çalý-çýrpý taþýdým....

naylon çarýkla yün çorapla
þalvarla okula gitmedim...


domatesi biberi dalýndan yemedim...

ocak baþýnda isinip,
gaz lambasýnda ders çalýþmadým...


senin gibi kýrlarda geçmedi çocukluðum....

papatyalar kopartmadým tarlalardan
eriði ,elmayý toplamadým dalýndan..

hiç yün eðirmedim kirmanda
hali-hasýr da dokumadým....

sabun yerine toprak sürmedim ellerime
derede de yunmadým-yýkanmadým...

harmanda yanmadý tenim
nasýr tutmadý ellerim...


köyde doðmadým,köyde yaþamadým...

ama ben seni
köye duyduðum hasretle özledim
ben seni hayallerimdeki köy gibi sevdimmm...


Aysegül Atakli.
Sosyal Medyada Paylaşın: