papatya...

Bak! gökyüzü karalara bürünmüs.
Tipki benim yarali gönlüm gibi.

Çiçekler susuzluktan kurumaya yüz tutmus,
tipki senin bahçendeki boynu bükük su papatya gibi!

Sen hiç bir zaman bilmeyeceksin, papatyanin niçin soldugunu.
Ögrenemiyeceksin hiçbir zaman, senin askin ugruna ölecegini.
Baktim birden papatya canlandi, gülümsemekte.

Yapraklarini oksadim, su vermek istedim.
Papatya söyle bir bakti, suya ihtiyacim yok dedi.
Öyle bir sevgi vardi ki yüreginde, iste bu sevgi ona can verdi.
Artik onun boynu bükük degildi, mutluydu.
Günese dogru nazli nazli bakti.

Artik günes bile, onun yapraklarini, solduramiyacakti.
Karar verdi, artik baska bir bahçede yasayacakti.
Umud ile gülümsedi, yeni sevdasina..
Mutluluklar dilerim papatyam sana...




Yasemin Toprak
Sosyal Medyada Paylaşın: