TOPRAK

Ýnsandan hayvana, dikenden güle
Her bedene bir can veriyor toprak
Parça, parça olup denizden, çöle
Yine yaþam için eriyor toprak

Topraktýr Âdeme ana kucaðý
Ormaný, tarlasý, bahçesi, baðý
Lale’si,Sümbül’ü, çiçekli daðý
Cenneti önüne seriyor toprak

Yaðmuru emiyor eþmesin diye...
Sel vurup tenini deþmesin diye...
Meyvesi dalýndan düþmesin diye...
Kökleri sýmsýký sarýyor toprak

Ýnsanlýk evren’i dolaþsa bile
Topraksýz yaþamý bulmak nafile
Tohumu besleyip özsuyu ile
Hayat hamurunu karýyor toprak

Hýrsýza kâr olmaz onun sirkatý
Cevher fýþkýrýyor yerin her katý
Ýçinde barýnan tüm mahlûkatý
Doða’nýn þerrinden koruyor toprak

Ýlk önce barýnak; Maðradan, han’a
Bilirsen; ayrýlmaz dost olur sana
Piþirirsen; çömlek olur sofrana
Daha ne iþlere yarýyor toprak

Ýster hayvan olsun, isterse beþer
Güzel, çirkin demez baðrýna döþer
Gün gelir her cisim topraða düþer
Akýbet; son durak oluyor toprak



Sosyal Medyada Paylaşın: