Öyle yalnýzým ki koca dünyada
Ne bir beklentim var yarýnlarýma
Ne vaatler verebilirim, mutluluk için, huzur için..
Ýnsan gibi yaþamak için karýma
Ne ana kucaðý sýcacýk, saracak, sokulacak
Ne baba ocaðý var..
Destek alýp yuva kuracak
Ne bir çocuk gördüm gülen, oynayan, koþan
Ne bir insan gördüm hedefine ulaþan
Ben varým
Sadece ben varým bu kalabalýk boþlukta..
Çocuklar içinde, insanlar içinde
Umutsuzca umutsuzluða koþan
Altüst olmuþ düþünceler
Buruþmuþ yaprak olmuþ bir yürek
Ve nereye gittiðimi bilmeden yürüyerek
Bedenim öylesine periþan
Ve yine umutsuzluk..
Umutsuzluk hep peþimde dolaþan