gecenin denizine açýldýðým daðlarda uzak ýþýklar çakýlýr serin bir soluk gibi öylece ayakta durup gözlerin içinden bakýyorsun derin ufuklara giderek geniþleyen..
kaybolmanýn korkusu deðil bu yani belki yaþlandýðýný hissediyorsun ki eskiden sevmezdim yalnýz kalmayý ondan mýdýr bilmem?
vakitin bir kum saatinin belinde incelip koptuðu bir kabus gibi her saniyede seni üzen bir þeyler var.. giderek yaklaþýyorsun sabaha ve gözlerin görmek istemiyor..
diyorsun ki, olsun ben yine gelirim avunmak için, hem kime ne zararý olabilir hesapta, kendini kandýrýyorsun bu da mý fazla yani hiç hakkým yok mu benim..
neyse dönelim biz yine o karanlýk gecenin muhteþem kuytusuna kaldýðýmýz yerden
üþümenin tadýný bir kere alýnca kaçýyor insan güneþten bulutlara sýðýnýp yaðmuru elliyorsun öyle hayran ve taze topraðýn kokusunda buluyorsun kendini..
olsun gece yine gelir sen yine gelirsin.. hiç olmazsa avutuyorsun kendini sarýlýp omuzlara için titrerken..
arka yollarýn zararsýz müdavimi yaþý ilerledikçe uzaklaþtýðýný farkeden bir dünyalý gibi orada öylece durup bekliyorsun.. bilmem neden.. o kadar da kötü deðil hani öyle ki ah keþke birde zamaný, durdurabilseydim diyorsun
03.02.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.