içimde derin bir boþluk.. kar yaðýyor üzerime.. vücudumda dayanýlmaz derin aðrýlar.. içim daralýyor.. ruhumu boðan odam deðil, bedenim ! gece lambanýn yanýnda duran koltuða çöktüm.. bedenim iflas etti sanki. ellerim çenemde bir süre daldým derin üst üste yýðýlan sorularla baþ etmek zordu.. hakikati görmek yetmiyordu.. kalbin acýkmasý iþte bu hepsinden zordu.. yürekte korku sözlerimde umutsuzluk varken, yazdýðým her satýrdanda piþman oluyorum.. yazdýkça acýlarým çoðalýyor.. acýlarýmý acýyla dindirmeye çalýþmak.. çok saçma.. bütün bunlarla baþ edemezsin.. git, kitap oku,müzik dinle ya da bak camdan dýþarý seyret yaðmur yaðýyor, sokaklarada karanlýk inmiþ çoktan.. yaðmur.. ah diyorum ,keþke keþke yaðmur damlasý olsam sevgilinin sol yanaðýnda tutunsam.. büsbütün moralim bozuluyor.. sanki her þey benim inadýma.. belki uyurum ümidiyle uzandým yataðýma.. tam karþýmda duran aynayla yüz yüze gelmemeliyim.. kendimi , yüzümdeki karanlýk ifadelerimi görmek istemiyorum.. oldukça geniþ olan odamýn soðuk yüzünü görmek istemiyorum.. gömüldüm yorganýmn içine derin bir nefes alýp haykýrýyorum sessizliðe.. inan ki çok özledim !!!
ayþe SEVÝL 11/23 04/02/13 (gece notlarým)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe sevil gece notlarım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.