bilsen ne çok severdim seni

ne çok severdim..
çenem dizlerimde bataniyeye sarmaladýðým bir yorgunlukla
þimdi hatýrlýyorum da ne çok severdim
mesela
dört köþe gözlüklerinde senin gibi görmeyi dünyayý,
ve dikdörtgen sanmayý ekvatoru.
her þeyin bir nedeni vardý belki
belki zaman geçti artýk belki henüz çok erkendi.
biliyorum en fazla da çocuktum
suçluydum; diz vurgunu çöküþlerde takýlmýþtý yalvarýþlarým.
sonra zikzak meylinde doðrularým vardý.
ve bazen pembe seksek ipimde tepe takla gelirdi güzlerim.
baharým vardý mor çatýlý evler çizdiðim.
ne çok severdim.
kocamandýn.
taneleri birbirine benzeyen karlar düþerdi yüreðine, erimezdi
seni sevmek uzaklara bakmaktý kýpýrdamadan
gidemeyeceðimi bilerek ve gitmeyi istemeden
daima kýzgýn sanki
daima yalnýz
cümleler vardý içimde ipten yollar katetmiþ,daðýlmýþ sonra vazgeçmiþ
ne geldim ne gittim.
külüne rüzgar serptiðim bulutlar gümüþi kaldý,
aðlayamadý
sevemezdin aðlamayý.
oysa ben ne çok severdim seni.
sensizlik rakamsýzlýða aþinaydý
zira ben asmazdým ne takvimi ne saati.
küçük müydüm? çocuk muydum?
kaldýrým kenarýnda týrnaklarýný kemiren o çekinden yalnýzlýktým gözlerinde
oysa dört köþe gözlüklerinde dört mevsimde doðmak isterdim
dört nefeste bir atan yüreðimle
dört bahar çiçek dökmek isterdim üstüne
þimdinin di’li geçmiþe aþina sebatý ile
bilsen ne çok severdim seni..
Sosyal Medyada Paylaşın: