Sakal býrakmýþ bir hüznün týraþ olmuþ haliydi aþkýmýz. ikimizin de aklýna gelmemisti parlamýþ hüzünlere tekrar sakal býrakabilecegimiz. Aslýnda elimizdeydi diriltmek yok olmuþ bir aþký, ama biz elimizden gelini ardýna koymuþtuk çoktan ve o ard-da kimbilir neler vardý. Kimse bilmez iþte o ard bölgelerde yaþanmýþtý yaþlýlarýn anlattýðý aþklar hepimiz istemiþtik onlardan birinin yerinde olmak oysa hiçbiri mutlu sonla bitmemiþti. Demek ki isteðimiz aþýk olmak degil kahraman olmaktý oysa bilemiyorduk her aþýgýn büyük bir kahraman olduðunu görücü usulü gözler bile göremiyordu gözlerinin volkanik daðlarý anýmsattýðýný ve gözlerinin patlamasý esnasýnda sadece tek bir þeyi düþünüyordu beynim. Acý vermeyen bir hüzne sakal býrakmak... m.c.a.ý
Sosyal Medyada Paylaşın:
cumcumcumi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.