ADAM KADIN VE GİT(ME)LER...

Adam,korkular ve þüpheler içinde sessiz yürüyordu,

aynaya bakti adam,aynadaki yüzüne,kendisine.

Kim,nerede ve ne zaman kendisidir?Islanýyordu gözleri,tüm okyanuslarýn derinliðnden daha derindi bir aþk boyu.

Kadin cesur ve sanki yine çorabi kaçmisçasina tedirgin bekliyordu.

Elleri terliydi,iki elin birbirini tutmamasýnýn ellerden akan gözyaþýydý bu.

Kadin,sessiz bir çiglik.Adam çýðlýðý duyan ama susan sessiz bir sýfat.

Baskasýna mý ait kaderimizin tayin hakki?Hayýr sorun baþkasý deðil sorun belki de adam ve kadýndý.

Her ikiside kendilerinde suç buluyordý.



Adam bankta,oturuyordu terleyerek.

Kadýn geldi aniden içinde volkanik bir dað dýþýnda buz tutmuþ bir okyanus soðukluðuyla

Belki birbirlerine verebileceklerinin çogunu tüketmisler,

ama yine de anne sütü sicaklar sakliyorlardý birbirlerine farkettirmeme çabasý içinde.

Konusacak bir konu basligi çoktu ama ikiside korkuyordu birbirlerini incitmekten

’’Merhaba, nasilsiniz, siz kimsiniz, ben nasilim, beni hayal kirikligina ugratmayin...’’

hayal kýrýklýðý en çok acýtan vakadýr hayalin içinde ve ikisi de birbirlerinin hayallerini kýrdýklarýný düþünüyorlardý.



Kadin bankta sessizce oturuyordu.Karsiya bakti,karsilara..

insanlar bakýyordu hem adama hem kadýna..

adam kendi öz delikanlýlýðýna yenilmemek için tanýdýk bir sima gördüðünde gülüyordu

gülümsemesinde kadýnýn hüznünü saklýyarak..

Adam, rüzgara ve soðuða aldirmadan bakiyordu kadina..

Keske öyle oturmasaydi kadin.Keske,düsledigim gibi,birlikte sonszluða dalma amacýnda otursaydý.

keþke daha önceki bank oturmalarý gibi tutsaydý adamýn elini

ve gözlerini birbirlerine ait olma güzelliðiyle doldursalardý..



konuþmaya baþladýlar,veda içeriyordu konuþmlarý iç konuþmalarýysa merhaba..

kavuþmanýn olusturduðu aþk dolu bir merhaba

’’Oysa içsel ve þaþkýnlýkla dýþa vurulanbir sevda böyle bitmisti:

(Sana söylemeliyim. Haksizlik bu. Ama öyle incesin ki ya kirilirsan, bu dikensiz zamanda?

Bileklerim incinir,yüregim burkulur inan..Sana bitti demek,üzgünüm söylemek

kal gitme, ben giderim,ben ölürüm,hasretler eritirim omuriligim de ve seni iliklediðim ömrümde..

Ayrilalim..Dur, düsürme gözlerini katisiksiz hüznüme.Hayir, aglama n’olursun..

Gemilerin çürür batak sularimda, intiharlara jilet olur.Acim sirrina erdirmez.N’olursun aglama.

beklemiyordun ama o güzel gözlerini yalanlamak.—Ama.. ben seviyorum., neden?Aglama n ‘olur..

Gözyasin hüzün büyütür, damlar yüregime geceleri.. )



kadýn adamýn çenesini tuttu saklýyýp hüzünlerini,düþündüðün gibi deðil hiç bir þey dedi.

oysa adamýn içinde her þeyin bir anlamý vardý.

yapma dedi bana dokunma çunku o zaman avuçiçine kapanýrým.

kadýn durdu avuçlarýný baktý ve

bakarken avuçlarýna kadýnýn içinden geçenleri duydu adam.sustu.





’’—Siire inanir misiniz, diye sordu adam

—Okumak istedim siirlerini,dedi kadin.’

’gözlerinin ýþýltýsý öldüm ölesiye güzel.

Yanaklarin anlatilmamali,hem ben þarap içiyordum yanaklarinin rengine.

Bankta filan degil ikimizin olduðu bir dünyadayýz simdi.

þiir okuyoruz,þarkýlari paylasiyoruz,kimsenin imzasi olmadan.

Bütün türkülerimiz ve sarap anonim.

kadýn içinde sakladýklarýný,insanlardan kaçtýðý zamanlarý anlatýyor,incindiði yýllarý.

adam içini parçalýyor sustuklarýyla’’



— Ben siir yazamýyorum,insanlara ragmen.

’’Bir kinaye vardý kadýnýn sözlerinde.bunu hep semiþti adam..

Demek tartisacaklar.demek sözcükleri ayiklayip seçip savuracaklar birbirlerine..

Ne güzel. Ne sicak.Saatlar geçiyordu, daha öncekiler gibi.

Biri öncekinden yanlis, biri berikinden yalniz.

ama yine de birbirlerine alisik. Alismislik iste:)’’



Biz alismayacagiz, degil mi?yokluðumuza

Zaman,belkili, acaba’li, herhalde ’ li bir alismisligi yürütüyordu.

yüzlerinde öfkenin, sevincin, birini, birseyi bulmuslugun izleri..Ve kaybetmek korkusu.

ve konuþulmayanlar

’’(Saril bana. Son bir kez belki ama n ‘olursun saril.

neden iraksýn simdi, sevincimin dalga dövmüs kiyilarina?

Neden daha öpbenili bu ölüm?)

oysa son býr defa sarýlamamanýn huznu sardý adamý..



— gidelim, dedi Adam.. Son ve tek.—

Hayir, yapamam.Hayirlar,yapamamlar uzakti.Olmazlar öykü..

—býlmedýklerin var, dedi Kadin.Yani.. Öyle iste.

.sustu adam içinden biliyorum diyerek.

ýký rakamýn yanýna üç’ün dahýl olmasý gýbý býr seydý bu ve o ýký rakamdan býrý etkýsýz rakam oluyordu boyle durumlarda



’’Demek simdi o tüttürüyor bizim siirimizi? biz yazmadik mi?

Düsümüzden tirnagimizdanarttirmadik mi?’’

her cumlesinde gözlerine kýzýl bir alev yerlesiyodu

içinden sesleniyordu ser’deki delikanlýlýða inat

’’(Gitme, Dur... Yalnizim..Ünlem isaretleri büyüyor içimin yanik aydinliginda.

Gitme.. En aptal sarkilardakiyalnizlik bu..Elim sair sancilarim..Gidisin...

Aksamdan aksama demledigimiz sevda...Hayir anlamiyorum.)’’



Gittiler.. Arkalarýna bakmadan...

arkalarýna bakip bakmayacaklarýni düsündüklerini düsünerek.

gitti kadýn adamý birakip kimsesizligin gecesine, gitti..

Çogunu anlatamadi adam kadýni sevmelerinin.

Tarihlerden di’li geçmis zamandi.Genis zamanlara sarkiyor simdi yalnizligimiz

Adam bankta oturmaktan sýkýlmýþtý,Kadin karsilara bakmaktan.

Adam banktan kalkti, Kadin karsilara bakmaktan yorgun.

hadi artýk git dedi adam.sen git dedi kadýn ben oturcam bankta.

belliki herkesten sakaladýðý gözyaþlarýný akýtýcaktý yalnýzlýgýna kadýn.

adam ýzýn vermedý onun gözyaslarýyla bogulmasýna beraber kalktýlar.

beraber yuruduler agýr adýmlarla susarak...



ikisi de ayaktaydi simdi.Ikisi de ayakta olduklari halde,insanlar telasliydilar.

Kadin adam’a bakti,tipki karsilara bakar gibi.Adam kadina baktý bir an,bankta oturur gibi

sonra yürüdüler.Adam kadýnda,Kadin bilinmezliðe..



Yalnizligin yaþanacaðý zamanlarda,adam kadin ve git(me)ler..

kadýn gitti,adam kadýndan tekrar kadýna gitti...

ve ardýndan kalan þarký’’ben bu yükü taþýrým sen git...’’

Sosyal Medyada Paylaşın: