LİNÇ EDİLMİŞ YAŞAM

kül tutmuþ saçlarýmdan
zamaný döküyorum
aðlayan gözlerimden.

baþkalarýnýn hayatýný öðretiyor
yaþadýðým her yalnýzlýk.

öfkemden damarlarým patlýyor
çizilmiþ þakaklarýmda.

haykýran çocukluðum
ne kadar çok incinmiþ
ölüm kokan bu þehirde.

yokluða ne zaman bayrak açsam
büyüttüðüm gençlik
isyan ediyor boþ
mangal yürekli oluþuna

kuru laflardan ibaret sözlere
karýn tok diyor ürperen bakýþlarým,

sýkarken kirpiklerim
göz yaþlarýmý.

mart nisaný hazýrlamadý
benim istediðim gibi
baharda hazan tokatlar
coþmak isteyen ruhumu

yeni aðrýlarýn sancýsý belirir
mayýs çiçekleri arasýnda,

ne haziran kalýr bana ne temmuz
çirkin kavgalara düþerken.

aðustos eylül’ü döker karanlýðýma
ve ben yine ekim de sararmýþ yapraklar gibi çaresiz
boynu bükük kasýma yaslanýr
matemi avuçlarým.

aralýktan baktý ocak yanarken
þubat a savruldu küllerim
koca bir yýl devrilirken ardýmdan.

tekrarlanmýþ acýlar avuçlar hayalimi
niyetim okunmadan Tanrýya

yürek nasýl uzanýr ki aþk’a
cinayet iþlerken kader

ümitleri asýlmýþ adam olmanýn görüntüsü
insanlýðýmý katlederken her saat
merhamete itaat eden yanlarým
bir bir düþtü iyiliðin yamaçlarýndan

ve ben bu yüzden kötü adam oldum
ve bu yüzden ezip geçtim vicdanýmý

hayat kardeþim olmadý
ölüm korkusunun vesayetinde ezerken aklýmý

kötü iþledi tutuklanmýþ arzularýmý
yok kelimesiyle hançerledi dünyamý
mevsimleri acýya paketlerken.

güya öc alýyorum
mavi karanlýklarda boðulurken,

giden bir ömrün öyküsü ne çabuk tükenmiþ
rodrigonun konçertosu delerken kulaðýmý

kýrkýmdan bir fazla yaþadýðým hayat
gözlerimde linç edilmiþ

bu bilge þairliðime lanet okuyorum
eðer yaþamak buysa.



AÐLAYAN NÝSAN









Sosyal Medyada Paylaşın: