ve gözler görüyorum, gülümseyen bana ait deðiller geriye büzülmemiþ dudaklar kýpkýrmýzý hala yüzümü okþayan konuþurken
haydi düþün… teker teker ellerime bakýn…! artýk mavi kokmuyor marmara unutmuþ kulaçlarýmý inceden inceye çamur yaðarken çocuklarýmýn üstüne reddediyor soluðumda cirit atan edalý dalgalar gökyüzüyle kucaklaþmayý
artýk çam aðacýnýn dallarý deðil kirpiklerim saðanak yaðarsa çamurlar yetersiz kalýr yüreðimin saçaklarý
biliyorum, bir zamanlar yaþtý rahmet þimdi, sessizce yaþlandý omuzlarýmda
göç etti babamýn kollarý uzak…çok uzak diyarlara annemin nefesi yorgun sarýlmýyor üþüyorum geceleri haydi çýkýn ortaya, acýtmasýn düþen yapraklar esmer akþamlarda ses tellerimi
saçlarýma takýldýkça sonbahar aþk kokmuyor öðlen vakitleri güz ateþinde yol alýrken çýrýlçýplak söz durdu kýrýldý zaman can yeleðimden basbayaðý kan damlýyor kan can çekiþiyor mavi saçlý çocuklar
öðretmeyin bana cesetlere dokunmayý henüz bulamadým kaybolan gözlerimi sonbahar yýldýzlarý düþerken alnýma tartaklýyordum geceyi
gelin yeniden tutun ellerimden hem belki lunapark da özlemiþtir sizi
Blackless
Sosyal Medyada Paylaşın:
Blackless Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.