Tuttum elinden çocukluðumun, Biletini aldým geçmiþe yolculuðumun. Sýcacýk, “Ekmek elden, su gölden ”rehavetineydi ilk duraðým. Endiþeden, korkudan ne kadar da ýraðým! Bir telaþ, bir vaveylayla baþladý ilk depremim. Bir mekân deðiþikliðinin acemiliðini fark ettim. Pýnara uðradým ki, misk-i amber kokusuyla bir zemzem. Þeker,þefkat,nane þekeri akar bu çeþmeden. Dayadým acemi dudaklarýmý kanana kadar içtim. Çok yorulmuþtum lakin kendimden geçtim. Ýkinci duraðým bir handý sanki! Ne gelen belliydi ne giden, baþým döndü inan ki. Ortaya konmuþ tahta bir çember. Kimi keþkek, kimi bulgur kimi soðan cücüðü yer. Sanki padiþah sofrasýndan kalkmýþçasýna, Açýlmýþ semaya küçük eller, “Elhamdülillah” der. Bir erik aðacýna çýktým sonra, yayan yapýldak. Düþtüm “çeten ”in içine takla atarak. Bisikletimin yerini çýkrýncaðým almýþtý, Bir yaným kanat açmýþ, bir yaným yeri yarmýþtý. Dövenin üstünde bir dönüþüm vardý ki, kendi eksenimde, Övendirenin çivili ucu sarý öküzü korkutuyordu, elbet beni de. Tahta bir sandýkla mektebe yollandým bir de, Helanýn temizleme sýrasý da benimmiþ hemi de. Yeþil Irmaða saldýk ya bedeni,akþam üzeri, Kör þeytan fýsýldadý ki “sakýn dönmeyesin geri” Gürgen odunlarýnýn çýtýrtýsýnda tavþankaný çay, Gübre çuvallarýnýn güveninde kar tepelerinden kay, Çeþmenin baþýnda gençlerle eðlendik biraz da, Hacý Ahmet emmi ellerken bir yanýmý, Gözledim ki niyazda bir yaný. “Böylemi olmalý acaba ”dedim, emmilerin namazý? Uðradýðým her duraðýn müdavimiydi onlar. Kimi yamyam,kimi çakal ama hep haklýlar. Salýncaðýn bir ucunda ben,bir ucunda gýyam, Vay anasýný sattýðýmýn dünyasý ne tasa var ne de gam! Çok geçmeden barajda sulara sellere battým. Akþamý çuvallayýp, sabahý kasabada yaptým. Baki öðretmenin oðluna gelin olmaktansa çocukluðum, Tavuk bitlerinin refakatinde, kanatlarýnýn altýnda uyudum. Yumruðuna uyandým uçuklamýþ dudaklarýyla gariban anamýn. Öðretmenim de olsa gelini olamazdým o þaþkaloz oðlanýn. Bir yol ayrýmýna geldim sonra, salya sümük vedalar, Anlýklar verilip alýndý hep, ak kýzla kara oðlanlar. Ergenlik denilen bir geçit ki hiç sevmedim. Biribirine karýþtý bütün dengelerim. Yara bere içinde yüzümde kara beneklerim. Bir sarsak yürüyüþ ki eðilmekten kopayazdý ince belim Sar sar bitmez ince bedenime saklamak için ergenliðimi,
Birileri göz süzerek fark ettiriyor bahar güzelliðimi Ne aþklar varmýþ burada saatlik, saniyelik. Ne anýlar var her samanlýkta evladiyelik. Armalý þapkamla bir lisenin önünde durdum. Geçti gençlik ateþim kendimi ilme vurdum. O da ne! Adalet istiyorum”komünist” diyorlar. “Ülkem” diyorum “faþist biliyorlar. “Namaz” diyorum “yobaz”oluyorum. “Dans” diyorum,”orospulanýrsýn olmaz” diyorlar. Bir motosiklet sevdasý ki sürat mi sürat, Attým mý terkime dayýmý uçuruyorum, Mübarek sanki doru at. Galiba biraz da beðeniyorum solcularýn Ahmet’i Ama “olmaaz” diyorlar,”es geçemezsin ülkücü Mehmedi” Bir bozkut rozeti ilþtirdim yakama, Dedim “Ya Bismillah Vatan Millet Sakarya” Sonra marþlar,sloganlar “koministler Moskova’ya” Biz didiþirken böyle ,Amerika adam salmýþ uzaya. Sonra bir yol aðzýnda tanklarla karþýlaþtýk. Biz Cumhuriyet içinde,iki kardeþ savaþtýk Bir maþanýn iki kýzgýn demiri. Tutan lanet zihniyetin emiri Ziver bey köþkü diye uçukladý dudaklar, Ahlaksýz postallarca çiðnendi ak yataklar. Çýktýk çocukluðumla bu lanetli geçitten, Son duraðýn vahþeti korkunçtu esaretten. Nasýl da büyümüþtü elini tuttuðum çocuk! Darbelerin izinden ikimiz birden korktuk. Büyümeye ödenen bedelleri görünce, Kaçmýþ gitmiþ çocukluðum,ben köþeyi dönünce. Sosyal Medyada Paylaşın:
Nermin Akkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.